Gelgit

Yapraklar silkelenir bellekte
çökünce sis, kimsesizlik göğüne.
Tavandaki kanca bakar çocuğa
kancaya asılan kulağı
uzadıkça uzar, uzar yıllarla.

Kuşlar suskun

ormanın kesik boynunda
aynasını yitirmiş yabani tanrının
gözyaşları akar saçlarına.
Yeryüzünün dibinde unutulan ateş
yürür ölünün oyuklarına.                    

İnceden kanasa da ömür kendine

çardak, leylak ve toprak
güneşte kedi uykusu,
şarkısını bulan karınca                       
tırmanır asırlık çınara
bakışı aşktan köz.

Şarkısını yitirme korkusu

yutsa da bazen dudaklarını
kanı yasemin kokar,
dört yapraklı kalbi
uzun koridorlu bir trende gelgit.

Dilek Değerli
(Yorgun Ruhlar Korosu'ndan)