Bulut Dağa Konunca

Kuğuların göl vaktinde

süzüldü inceden bir beyazlık

piyanonun tuşlarından.

Sabahın tutuşan ışıklarında

ılık dumansı bir sallantı

ve bir ateş dökme mevsimi.

Rengârenk taylar düşüyordu

üstüme, tavandaki resimden.

Buluta konamayan rüzgar

vazgeçti esmekten

beyaz tuşlar buldu
şehrin tavan arasında, aldı solu

bıraktı kalbimin üstüne

diyeze çalıp karardı beyaz sol,

tavandan düşemeyen

ıslak gözlü yaralı tay gibi.

Bulut dağa konunca akşam sonu

yandı müziğin ışığı

gölün derinliklerinde,

gördüm kuğuda, renklerin hepsini.

Düştü sonunda kara tay odama

esmeye başladı rüzgar                              

içimdeki sonbahar kırılganlığında.

Nabzı durmuştu sanki zamanın,

baharın deliren kokusuyla

yıkıldı hüznün taş duvarı.

İçime girince gökyüzü                    

kelebeklendi solgun pencerem.                

Dilek Değerli
(Yorgun Ruhlar Korosu'ndan)
http://www.siirakademisi.com/index.php?/site/haber_detay/315