Oda

Duvarlarını yıkar oda,
maviyi çalan bir keman eşliğinde.
Deniz yıldızıdır artık solgun ruhu
yeniden açar ağır, tozlu camlarını.
Kırık dökük eşyaları verir sokak kedilerine.
Kapısı bir sal olur denizde,
ürkünç yara seslerini taşıyan
ve kayalarda parçalanan.
Saklanmanın asılmış cesetleri, perdeler
şimdi ıssız bir yolda bekler parçalanmayı.
Odadan kalan yalnızca koku,
ruhun evine sinen kan ve tarçın kokusu.

Dilek Değerli
(Gece Kelebeği'nden)