Biz gerçeği bahçede bulduk.
Furûğ
kendi yüzüme döndüm,
delik deşik kadavra oldu anılar.
Mahkeme çıkmazıydı doğduğum sokağın adı,
bir buluta saklanır gibi
girerdim masa damlı evime.
Gençliğin dört yapraklı odasında
biriktirdiğim düş çıralarıydı
tutuşturan asi rüzgârlarımı.
Bir kaplumbağa büyüttüm
kabuğumun altında esmer
ateş fanusu düşse de zindanımdan
kendi ateşimde yürüdüm
o cehennem bakışlı şehrinvişne çürüğü dudağını öpmeden.
Korkuyu söndürdüm damarlarımda,
kokmuyor artık kokarca.
Kırdım saatleri sonunda
çıkardım kaplumbağayı otların kadife sessizliğine
parmaklarım arsız nane kokusu
ateş böceği yağmuru başımda
girdiğim şiirden munis bir bahçe.
Dilek Değerli
(Yorgun Ruhlar Korosu'ndan)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder