Zihinsel engelli çocuklar ve annelerine…
Denizime konan kuşlar kadar bembeyaz, hayat merdiveninden düşerek, oğul.
Korku bilmez melekler gezegeniydi gözlerin,
bu yerçekimsiz mermer yolun başında
gökyüzü söküldü bulutlarından
dünyayı fırlattım uzayın dışına
çizildi içimin sırları.
Çığlıklarla yırtarken sen hayatı
delik deşik ediyordu kalp duvarımı
sokaktaki yaydan fırlamış bakışlar.
Bir volkanın ağzına düşüp her gece
çaresizliği yakıyorum kan revan.
Bazen ağaç oluyorum turkuvaz bir gölde
bazen de senin ağlarını toplayan bir karayel.
Taş taşa dayanmış oturur
kanımdaki sızlayan ırmakta
hep girdap, hep devedikeni…
Şarkılar sana da iğreti geliyor mu?
İçime sığdıramadıklarımı bir karkuşunun dağında ya da
dev bir şeytan minaresinde
o zaman bıçak suyu keser yalnızca.
Birleşir mi kırılan ayna?
Yok olur mu taşlar aşına aşına?
Aldırma Pamuk Prens, sen gezin bulutunda
taşıyacağım düşürdüğün kanatları.
Dilek Değerli
(Yorgun Ruhlar Korosu'ndan)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder