Bulut Dağa Konunca

Kuğuların göl vaktinde

süzüldü inceden bir beyazlık

piyanonun tuşlarından.

Sabahın tutuşan ışıklarında

ılık dumansı bir sallantı

ve bir ateş dökme mevsimi.

Rengârenk taylar düşüyordu

üstüme, tavandaki resimden.

Buluta konamayan rüzgar

vazgeçti esmekten

beyaz tuşlar buldu
şehrin tavan arasında, aldı solu

bıraktı kalbimin üstüne

diyeze çalıp karardı beyaz sol,

tavandan düşemeyen

ıslak gözlü yaralı tay gibi.

Bulut dağa konunca akşam sonu

yandı müziğin ışığı

gölün derinliklerinde,

gördüm kuğuda, renklerin hepsini.

Düştü sonunda kara tay odama

esmeye başladı rüzgar                              

içimdeki sonbahar kırılganlığında.

Nabzı durmuştu sanki zamanın,

baharın deliren kokusuyla

yıkıldı hüznün taş duvarı.

İçime girince gökyüzü                    

kelebeklendi solgun pencerem.                

Dilek Değerli
(Yorgun Ruhlar Korosu'ndan)
http://www.siirakademisi.com/index.php?/site/haber_detay/315

Gece Kelebeği Mezarlığı

Özlem, kokuya
deniz, göle dönüşür,
gece kelebekleri mezarlığı yatar
güneşin arka bahçesinde.
Onca akrep akın ederken
bulut çağlayan kalbine,
cesetler akar kan revan
gözbebeklerinin bıçağından.
Kabuklarını sıyırmadan önce
suskun rüzgârın kollarında
giyinir ay ışığı kefenini.
Bir ateş yakar yapraklarından
ziftli yaranın kanını içer gibi
içer gecenin özsuyunu
onu öldüreceğini bile bile
içer azgın geceyi.

İpleri kesik artık uçurtmaların
insan yiyen otlar çıkar
göldeki sandalından.
Ruhu rüzgârın ıslığında bir ney
kalbi ise soluk bir kan-taşı olur.
Balıklar uyanır kırmızıyla
çanların yorulduğu
dağdaki mezarında.
Ağaçlar bir çingene ateşi yakar
ruhunun lacivert şarkısında.
Boğanın sırtındaki Kızılderili
özlem ateşini içe içe
geçer kırmızının yangınından.

Dilek Değerli

(Gece Kelebeği'nden)

Oda

Duvarlarını yıkar oda,
maviyi çalan bir keman eşliğinde.
Deniz yıldızıdır artık solgun ruhu
yeniden açar ağır, tozlu camlarını.
Kırık dökük eşyaları verir sokak kedilerine.
Kapısı bir sal olur denizde,
ürkünç yara seslerini taşıyan
ve kayalarda parçalanan.
Saklanmanın asılmış cesetleri, perdeler
şimdi ıssız bir yolda bekler parçalanmayı.
Odadan kalan yalnızca koku,
ruhun evine sinen kan ve tarçın kokusu.

Dilek Değerli
(Gece Kelebeği'nden)

Aşka Uçan

İçimdeki karabatak dalınca
yalnızlığın akşamına
açıldı hüznün rüzgârlı kapısı.
Uzun koridorlardan geçen
çığlıkların iniltisi saklıydı
saçlarımdan asılı başımda.
Dizildi tozdan sözcükler
kalbin küflü basamaklarına,
kanadı şiirin sızlayan taşı
sönmüş yıldız akvaryumunda.
Sözcük kasırgasında
tutulmuş bir ay olup
sığındım gölgesiz bozkıra.
Şeytan kancalarına karşı
ateşten korkuluklar yaptım,
yıldızları indirdim otlara.
İşte o zaman çıkageldi avluma
ılık bir yağmur dudak,
değdi, kurumuş yaraların kabuğuna,
aktı bir güneş nehir, içimdeki kuyuya,
bastım külüme bahar toprağını
karanlığından çıktı karabatak
koştu, koştu otların rüzgârıyla
yıldızlara basa basa.
Salıverdim ıslak şiir ipini aşka

Geziniyor şimdi uçurtma,
gökkuşağının kelebek patikasında
gözlerinde ipek parıltısı,
püsküllerinde sarhoş yıldızlar.

21.02.2009
Dilek Değerli
(Yorgun Ruhlar Korosu'ndan)

Su

Aynada su kendine baktı
sildi aynayı gene baktı
bir delik deldi aynada
aktı gitti aşağılara
aktı aktı değmedi karaya
hep aktı içindeki kuyuya.

Dilek Değerli
(Gece Kelebeği'nden)



                                                                      

Dolunay Yolculuğu

Atın yelesine gizlenir kaos
şehir eşkiyalarından kaçıp.
Özgürlük yapraklarla çıkar,
yolculuğa her gece.
Soluk benizli kızlar,
kutsal aşkı bekleyedursun
kelebek renkli bahar gecesinde.
Aşık, yalnızlığını doldurur şişelere
Ölüm, korkak avcının gölgesinde,
sonunda gelecekti beklenen.
Fırtına bile kımıldatamaz içindeki taşı.
Kuytularda uyur dolunay yolcusu,
boyaları döker ormanın üstüne.
İkiye bölünür mor akrep;
yarısı ölüme gider,
yarısı aşka.

Dilek Değerli
(Salyangoz İzi'nden)

Kanat

Ruhunu yıkayan mermer serinliğinde
ipek mendilimle
sildim kadınların göğüslerinden akan kanı,
sildim damlayan asitli anıları.
Müziği bir kutuya hapsetmek yerine
dinledim, dinledim, bitirdim çinko notaları.
Mürekkep balığı gibi püskürttüm
içime yapışan yengeç sözcükleri
Püskürttüm karanlık geçitlerimden
geçemeyen tedirgin trenleri.
Evinden kaçan salyangoz,
denizin nefesini getirdi kulağıma.
Kelebek titreşimli
kemik kadar dayanıklı
deniz çiçeği açtı
kalbimdeki yeşil kayada.

Bedenim dar geldi ruhuma
çıkardım kılıfımı.
Ayaklarımı uçuruma fırlattı rüzgâr,
saydam bir kanat getirdi
düş ve renk suyunda ıslanmış.
Fırtınaya teslim olan bir yaprak gibi
tozlarımı silktim karlı dağlarda.
Kendi büyümü yaptım
iki tutam okyanus tuzu, bir çöl serabı
iki pamuk bulut, bir tutam yanardağ lavı.

İçimden geçti sessiz kanat.

Dilek Değerli

(Gece Kelebeği'nden)

Geçiş

İki dağ arası hayat.

Geçiş köprüden ya da sudan…
Kurbağaları güneşe bırakıp
gökyüzünden geçmeye kalkışan
uçarı bir nehirdi aşk.

Rüzgâra konan damla mıydı tutku?
Yağmurun evini arayan ateş miydi şüphe?
Kırık sesli tozlu plakların ortasına düştü
karıncalanan aşkın ayetleri,
söndürdü dağın içindeki arzuyu.
Hüzün düğümünü açınca,
silkeledi aşk, düşlerini ağacından.

İki bulut arası ölüm.

Fırtınanın oyduğu mağaraya
definelerini gömerken aşk kuşu
büyülü bir dizenin harflerini
kokluyor sanki.
Fısıldıyor uçmanın ve
bulutta durmanın sırrını
dallarından kaçmaya hazır
gezgin bir mevsim gibi.

Dilek Değerli
(Gece Kelebeği'nden)

Sessiz Duvar

Gözleri görmeyen bir ata biner,
ruhunda bir tutam ateşten sözcükle,
yaşar geçmişteki tüm geceleri.
Dalgalar ve çimen kokusu tanık günaha.
Kül renkli kedi sürtünür ayak bileklerine,
müzik, susturur hıçkıran kadını.
Oysa tüylerin ürpermesi durdurulamaz.
Sahildeki kumlar, sıkılınca canları
çağırırlar fırtınayı.
Bir hayaletin soğuk mızıkası eşliğinde,
eğlenirler bütün gece sarmaşdolaş.
Bir çekirge mırıldanır şarkıyı,
uzakta tüten bir baca şapkasını çıkarır,
selamlar kadını.
Rüzgara verir katranlı aşkını,
kadın sessiz bir duvar şimdi,
yıkılmaya korkan.
Taş duvarı kaplayan çimenler mutlu.

Dilek Değerli
(Salyangoz İzi'nden)